«شبکه‌ی مشارکت سیاسی زنان افغانستان» در اعلامیه‌ای به مناسبت هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان، خواستار براندازی نظام طالبان و ایجاد یک نظام مشروع، مردم‌شمول و عادلانه در افغانستان شده است.
رخشانه: اعضای این جنبش اعتراضی، امروز (شنبه، ۱۸ حوت) در بیانیه‌ای نوشته‌اند که روز جهانی زنان، برای زنان و دختران افغانستان روز تجلیل نه، بلکه روز اعتراض، مقاومت و مطالبه‌گری است.
در بیانیه آمده است که زنان و دختران افغانستان به‌خوبی می‌دانند که در سایه‌ی طالبان، «هیچ حقی تضمین‌شده نیست.»
زنان معترض در بیانیه نوشته‌اند که «تحصیل، کار و آزادی را در نظام طالبانی مطالبه نمی‌کنند، زیرا نظام این گروه مشروعیت ندارد، چون ماهیت آن بر زن‌ستیزی، تبعیض و سرکوب استوار است.
آنان نوشته‌اند که زنان افغانستان امتیازی در حکومت طالبان نمی‌خواهند، زیرا این «گروه زن‌ستیز» عامل بدبختی مردم افغانستان است.
شبکه‌ی مشارکت سیاسی زنان افغانستان، طالبان را دشمن مردم افغانستان دانسته و گفته که این گروه تمام مردم افغانستان را گروگان گرفته‌اند.
آنان با اشاره به وضعیت مهاجرت، فقر، گرسنگی و بیکاری نوشته‌اند که با بازگشت طالبان به قدرت، مهاجرت‌های اجباری افزایش یافته، آزادی بیان سرکوب شده و افغانستان به یک زندان بزرگ تبدیل شده است.
اعضای این جنبش اعتراضی وضعیت فعلی افغانستان را نتیجه‌ی مستقیم حکومت طالبان در کشور و سکوت جامعه‌ی جهانی در برابر جنایات آنان دانسته است.
آنان گفته‌اند با ایجاد کارزار دعوت به حمایت از زنان افغانستان از آغاز ماه مارچ، با ساخت و انتشار کلیپ‌های فردی به زبان‌های انگلیسی و فارسی درباره‌‌ی وضعیت جاری زنان در افغانستان، اعتراض خود را اعلام کرده‌اند.
این زنان معترض همچنین گفته‌اند که در برنامه‌های مرتبط با هشتم مارچ در کشورهای مختلف، به‌صورت حضوری و آنلاین شرکت کرده و در محیط‌های بسته و اعتراض گروهی همراه با شعارها و خوانش اعلامیه حضور یافته‌اند.
این زنان معترض در بیانیه‌ی خود نوشته‌اند که برای رساندن صدای اعتراض زنان، در شهر کابل دیوارنویسی کرده، بر روی کفش‌های زنانه و دخترانه با روبان بنفش (رنگ نمادین روز زن) شعار نوشته و با روشن کردن شمع از زنان قربانی یادبود کرده‌اند.
آنان گفته‌اند که طالبان نه‌تنها حقوق زنان، بلکه حق موجودیت آن‌ها را نادیده گرفته‌اند و جامعه‌ی جهانی باید این سرکوب سیستماتیک را به‌عنوان «آپارتاید جنسیتی» و «جنایت علیه بشریت» به رسمیت بشناسد.
این زنان خواستار تحریم طالبان و جلوگیری از مشروعیت‌بخشی به آن‌ها شده و تاکید کرده‌اند که هیچ کشوری نباید این گروه که زنان را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم کرده‌اند، به رسمیت بشناسند.
شبکه‌ی مشارکت سیاسی زنان افغانستان گفته که طالبان باید در انزوای کامل سیاسی و اقتصادی قرار گرفته و از هرگونه سفر و تعامل بین‌المللی محروم شوند.
آنان همچنین خواستار محاکمه‌ی طالبان در دادگاه‌های بین‌المللی شده و از جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند که از جنبش‌های اعتراضی زنان «حمایت عملی» کنند.
این زنان معترض گفته‌اند که حضور زنان در تصمیم‌گیری‌های سیاسی آینده‌ی افغانستان ضروری بوده و هیچ آینده‌ای بدون مشارکت زنان، مشروع و پایدار نخواهد بود.
آنان در بیانیه‌ی خود گفته‌اند که هشتم مارچ برای زنان افغانستان فقط یک روز نیست، بلکه فرصتی برای تشدید فشار بر طالبان و حامیان این گروه است.
