شکیبا حکیمی
مسوولان دانشگاه خصوصی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در سمنگان می‌گویند که با قدرت‌یابی دوبارهی طالبان در کشور، به تعداد ۲۲۰ دانشجوی این دانشگاه ترک تحصیل کرده‌اند.
مسوولان این دانشگاه که در برنامه تجلیل از روز دانشجو صحبت می‌کردند، گفتند که تا قبل از سقوط دولت پیشین، حدود ۶۵۰ دانشجو در دانشگاه خصوصی مولانان جلال‌الدین محمد بلخی در دانشکده حقوق و علوم سیاسی و دانشکده اقتصاد مصروف تحصیل بودند؛ اما با شرایط پیش‌آمده‌ی کنونی، ۲۲۰ تن آن‌ها دیگر به درس‌های‌شان حاضر نمی‌شوند. بیشتر دانشجویان این دانشگاه، کارمندان دولت سابق بودند.
مسوولان و دانشجویان این دانشگاه، روز (شنبه، ۲۶ عقرب) با برگزاری همایشی از روز دانشجو تجلیل کردند. معاون علمی دانشگاه که بنا به دلایل امنیتی نامش را در گزارش ذکر نکردیم، در سخنرانی خود از ناامیدی دختران دانشجو در مورد آینده و تحصیل‌شان سخن گفت.
او بیان داشت: «بیشتر دختران ناامید هستند. هر وقت به درس خواندن آن‌ها تاکید می‌کنیم، می‌گویند که ما با دیدن این وضعیت چطور ادامه دهیم و گلیم ما جمع است.»
او تاکید کرد: «ما نباید ناامید شویم و باید ادمه دهیم. هیچ شرایطی تا آخر ماندنی نیست.»
نحوه‌ی فعالیت دانشگاه
یکی از مسوولین دانشگاه خصوصی مولانا جلال‌الدین به رسانه‌ی رخشانه گفت: «با آمدن طالبان، از تاریخ ۱۷ اسد تا ۱۵ سنبله، دروازه‌ی دانشگاه به روی دانشجویان بسته ماند و در همین تاریخ، با محدویت‌ها و قیوداتی که طالبان وضع کرده‌اند، فعالیت دوباره آغاز شد.»
این مسوول دانشگاه می‌گوید، در ابتدا طالبان خواستند تعمیر دانشجویان دختر و پسر باید جدا از هم باشد و هیچ راه ارتباطی بین این دو قشر وجود نداشته باشد؛ اما بنابر نبود تعمیر جداگانه، کم‌بود استادان زن و صنف‌های درسی، این طرح طالبان عملی نشد.
او گفت که شمار دانشجویان دختر در این دانشگاه زیاد نیست. از همین خاطر در بعضی از صنف‌هایی که دختران حضور دارند، با کشیدن پرده میان دانشجویان دختر و پسر، درس‌ها ادامه یافته است.
در این دانشگاه، سه استاد زن نیز تدریس می‌کنند که با روی کار آمدن طالبان، آن‌ها با حجاب کامل که تنها چشمان آن‌ها دیده می‌شود، در صنف‌های درسی حاضر می‌شوند.
دانشگاه مولانا جلال‌الدین بلخی در سمنگان با دو دانشکده حقوق و علوم سیاسی و دانشکده اقتصاد، از سال ۱۳۹۱ به این طرف، فعالیت دارد.
دانشجویان چه می‌گویند؟
سعدیه (اسم مستعار)، ۲۴ ساله و دانشجوی سال سوم دانشکده اقتصاد این دانشگاه، به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید که با آرزوهای بزرگی به دانشکده مورد علاقه‌اش پا گذاشته بود؛ اما طالبان با اجازه ندادن زنان و دختران به وظیفه و بسته ماندن دانشگاه‌های دولتی، اکنون با بیم و امید در انتظار آینده به سر می‌برد.
به گفته سعدیه، در صنف ۵۵ نفری او، همه با شور و اشتیاق درس می‌خواندند ولی با روی‌کار آمدن طالبان، تنها ۳۵ نفر از هم‌صنفی‌هایش در صنف درسی حاضر شدند.
شکیلا (اسم مستعار ) ۲۶ سال سن دارد و دانشجوی سال چهارم دانشکده حقوق و علوم سیاسی می‌باشد. او می‌گوید که در یکی از مکاتب خصوصی درس می‌داد و از این طریق هزینه‌ی تحصیل خود را تامین می‌کرد. او می‌خواست در آینده وکیل مدافع شود. حالا با ناامیدی می‌گوید: «طالبان تمام آرزوهایم را پرپر کردند.»
ناجیه دانشجوی دیگری که ۲۳ سال سن دارد و دانشجوی سال چهارم دانشکده اقتصاد دانشگاه دولتی سمنگان است. قرار بود در ماه سنبله، فراغت خود را جشن بگیرد؛ اما با سقوط دولت پیشین، دیگر به دانشگاه نرفته است. او می‌گوید: «در وضعیت فعلی آنقدر ناامیدی در وجودش رخنه کرده که امید، برنامه‌ریزی و هدف برایش فقط در حد یک کلمه می‌ماند. اگر دانشگاه آغاز هم شود دیگر انگیزهی ادامه تحصیل را ندارد.»
