تمنا تابان
همان‌طور که زنان و دختران افغانستانی در فضای واقعی امنیت فیزیکی و روانی ندارند، در شبکه‌های اجتماعی نیز متاسفانه وضعیت طوری رقم خورده که امنیت روانی زنان صفر است و اصلا کسی به فکر حل این معضل نیست. زنانی که در فضای واقعی جامعه همیشه با خشونت روبرور هستند، وقتی به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی پناه می‌برند، وضعیت همان است.
شخصاً خودم به عنوان یک دختر نمی‌توانم عکس‌هایم را در فیسبوک یا حساب تویترم استوری کنم؛ چرا، چون خیلی وقت‌ها عکس‌هایم مورد سوء استفاده قرار گرفته و به دردسر گرفتار شده‌ام. با این که خانواده‌ام مشکلی با این کار من ندارند، اما این نگاه هزره و ذهنیت مریض آدم‌های سرگردان در شبکه‌های اجتماعی است که مرا مجبور به خود سانسوری می‌کند.
یک تجربه‌ام را می‌خواهم با مخاطبین رسانه رخشانه شریک کنم. یک سال پیش عکس‌هایم را در صفحه فیسبوکم استوری می‌کردم، بعد از چند مدت متوجه شدم، اکونت‌های مستعار به نام‌های مختلف از عکس‌های من به عنوان عکس پروفایل شخصی‌شان استفاده کرده و مطالب غیراخلاقی به نشر می‌رسانند. این موضوع واقعاً خیلی نگران و متاثرم ساخت، چون نمی‌خواستم عکس‌هایم مورد سوء‌استفاده قرار بگیرد، از طرفی توان مقابله با این افراد سوء‌استفاده‌گر را هم نداشتم، حدود ۳ حساب را با همکاری دوستانم ریپورت کردم، اما این راه حل نبود.
بالاخره مجبور شدم کوتاه بیایم و خودم را محدود کنم. حالا از یک سال به این سو، هیچ عکس شخصی‌ام را استوری نکرده‌ام و اگر گاهی استوری هم می‌کنم، مجبور هستم تا در قسمت بیننده‌های استوری، محدودیت وضع کنم؛ تا افراد ناشناس و مغرض استوری‌هایم را نبینند.
شاید این یک تجربه‌ی کوچک از هزاران تجربه‌ی تلخ زنان و دختران افغانستان باشد، زنانی که امنیت روحی و روانی‌شان در فضای واقعی جامعه توسط طالبان و هم‌فکران‌شان سلب شده و امنیت فضای مجازی هم توسط افراد بی‌بندوبار و جاهل که از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کنند.
زنان افغانستان اکنون مجبورند وقتی از فضای اجتماعی استفاده می‌کنند، با نام‌های مستعار و عکس‌های غیر واقعی ظاهر شوند تا از جعل شدن هویت‌شان جلوگیری کنند. از سویی حتا با همین عکس‌ها و نام‌های مستعار هم امنیت ندارند و همیشه با مزاحمت‌های بی‌جا و همیشگی افراد هرزه و بی‌کار روبرو هستند.
از پیام‌های وقت و ناوقت گرفته تا ارسال عکس‌های مبتذل، تهدید، ارعاب و مواردی از این قبیل. آیا این خود خشونت علیه زن نیست؟
