به‌دنبال ارایه‌‌ی گزارش تازه از وضعیت حقوق بشری افغانستان از سوی ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل متحد در افغانستان، برخی از جنبش‌های اعتراضی زنان از آن استقبال کرده‌اند.
رخشانه: جنبش‌های اعتراضی زنان مقتدر افغانستان و شنبه‌های ارغوانی امروز(شنبه، ۱۲ حوت) با استقبال از درخواست گزارشگر ویژه مبنی بر ایجاد پرونده‌ای علیه طالبان در دیوان کیفری بین‌المللی، می‌گویند که این یکی از خواسته‌های زنان معترض بود.
فوزیه وحدت، مسوول عمومی جنبش زنان مقتدر افغانستان آن را نتیجه‌ی مبارزه، ایستادگی و قربانی‌های زنان افغانستان در برابر طالبان خوانده و گفته است که این یکی از خواسته‌های زنان افغانستان بود که پرونده‌ی«آپارتاید جنسیتی» علیه زنان افغانستان در دیوان بین‌المللی ایجاد و مورد بررسی قرار بگیرد.
خانم وحدت می‌گوید که اکنون زنان افغانستان، جهان را اقناع می‌سازند که در افغانستان آپارتاید جنسیتی جریان دارد و یک گروه تروریستی قدرت سیاسی در کشور را به‌دست گرفته و یک قشر بزرگی از جامعه را حتا از«نفس کشیدن» محروم کرده‌اند.
وی امیدوار است که این پرونده هرچه زودتر از سوی دیوان بین‌المللی ایجاد و مورد بررسی قرار بگیرد.
در همین حال، جنبش شنبه‌های ارغوانی نیز در اعلامیه‌ای از گزارش تازه‌ی ریچارد بنت استقبال کرده و گفته است که وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشری در افغانستان، نتیجه ادامه‌ی سیاست تعامل و باج‌دهی به گروه طالبان است.
این جنبش در اعلامیه‌ی خود گفته است که ادامه‌ی سیاست تعامل با طالبان، در کنار این‌که بر وخامت وضعیت می‌فزاید، ثبات و امنیت منطقه و جهان را نیز به خطر می‌اندازد.
بر اساس اعلامیه، طالبان طی حاکمیت دوباره‌ی خود بر کشور، «وحشتناک‌ترین و ظالمانه‌ترین» نوع رفتارها را علیه مردم افغانستان به‌ویژه زنان و دختران داشته‌اند.
جنبش شنبه‌های ارغوانی نیز از ایجاد پرونده علیه طالبان در دیوان بین‌المللی استقبال کرده و گفته است که«تطبیق عدالت و دادگاهی شدن جنایت‌پیشگان» نیاز جدی برای جامعه‌ی افغانستان است.
این درحالی است که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل متحد برای افغانستان روز پنج‌شنبه(۱۰ حوت) گزارش تازه‌ی خود از وضعیت حقوق بشری در افغانستان را در جینوا، مقر سازمان ملل متحد ارایه کرد. او در آن گزارش به تبعیض علیه زنان نیز پرداخته و خواستار ایجاد پرونده‌ای علیه طالبان برای بررسی«آپارتاید جنسیتی» در افغانستان شده بود.
او گفته بود که طالبان تبعیض علیه زنان را سیستماتیک ساخته و آنچه که در افغانستان علیه زنان می‌گذرد را می‌توان«آپارتاید جنسیتی» توصیف کرد.
