رخشانه: خانواده‌ای در کابل از زنان و مردان خواسته است که به‌صورت ناشناس از خانه‌های خود صدای اعتراضی‌شان را علیه طالبان بلند کنند.
یک فعال حقوق زن که با خانواده‌ی خود این اعتراض را به راه انداخته، امروز (پنجشنبه، 28 دلو) در مصاحبه با رسانه رخشانه گفت: «با گرفتن این برنامه از زنان و مردان دعوت کردم که اگر به سرک‌ها برآمده نمی‌توانید، با هویت نامعلوم از خانه‌های خود اعتراض و نارضایتی‌های خود را ابراز کنید. با این شیوه، هم می‌توانیم امنیت خود را تا حدی حفظ کنیم و هم صدای خود را به جهانیان می‌رسانیم و نارضایتی خود را از وضعیت کنونی ابراز کنیم.»
او هم‌چنان گفت به‌خاطری این شیوه را پیش گرفته که «زنان معترض [از سوی طالبان] سرکوب شدند، شکنجه شدند و حتا از خانه‌های‌شان کشیده شدند. حالا معترضین می‌ترسند که به جاده‌ها بیایند و صدای اعتراض‌شان را بکشند. حتا مردها که در این‌جا هیچ سهمی نداشت و صدای خود را کشیده نتوانست هم می‌توانند با این شیوه اعتراض کنند.»
او با فرستادن پیامی به رسانه رخشانه نوشته است: «اگر امروز نمی‌توانیم در جاده‌های این خاک صدا بلند کنیم، دلیلش واضح و آشکار است. ممکن است سنگ‌باران شویم و یا مانند خیلی از کسانی که بعد از آمدن به جاده‌ها و نه گفتن در مقابل افکار بدوی طالبان دست‌گیر وشکنجه شدند، ما نیز به همان سرنوشت گرفتار شویم. از همین چهاردیواری که شما (طالبان) ما را به جرم زن بودن محکوم به ماندن می‌کنید صدایمان را بلند می‌کنیم و به دنیا می‌گوییم که ما این‌جا فاجعه پشت فاجعه را تجربه می‌کنیم: از سرکوب اعتراضات مدنی گرفته تا زندانی کردن فعالان حقوق زن وخبرنگاران.»
این فعال حقوق زن در ویدیویی که با عنوان فراخوان اعتراض از خانه‌ها به رسانه رخشانه فرستاده، خطاب به طالبان می‌گوید: «ما صدای تمناها، پروانه‌ها، زهراها و مرسل‌ها هستیم. تو از آن‌ها عهد سکوت گرفتی، اما بدان که ما سکوت نخواهیم کرد.»
این خانواده‌ی معترض هم‌چنان از طالبان خواسته است که زنان و مردان دربند را رها سازند.
این شیوه‌ی اعتراضی پس از آن صورت می‌گیرد که طالبان با زنان معترض در جاده‌ها برخورد جدی کرده و طی ماه گذشته، حداقل چهار فعال حقوق زن بازداشت و پس از هفته‌ها نگه‌داری در محل نامعلوم با فشار نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر آن‌ها را آزاد ساختند. اما این زنان معترض پس از آزادی خود از گفت‌وگو با رسانه‌ها خودداری کرده‌اند.
