روایت من از خشونت؛ در آرزوی برگشت به مستطیل سبز و رینگ مسابقه
15 ماه است که دور از مستطیل سبز و رینگ مسابقه‌ی بوکس خانه‌نشین هستم. فکر می‌کنم این حق دختری نیست...
بیشتر بخوانید
روایت
روایت من از خشونت؛ «زیر لگدهای شان به هزاره بودنم فکر می‌کردم»
از دانشگاه که بیرون شدم همه بدنم در حالت بی‌حسی بود و هنوز نمی‌دانستم آیا افگار شدم یا نه؟ به...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ از خیابان‌های شهر تا شکنجه‌گاه‌های زندان
ما با شعار «زن، کار و آزادی » مبارزه می‌کنیم، نه با تعویض واژه «زن» به نان! شعار «نان، کار،...
بیشتر بخوانید
چشمه‌ی اشک انیس‌گل در فراق سمیرا از گریه خشکیده است
نزدیک به دو ماه از انفجار مرگ‌بار آموزشگاه کاج گذشته است. اما اتاق سمیرا هنوز دست نخورده مانده است. مادرش...
بیشتر بخوانید
بصیره فطرت: «اگر چند دقیقه دیگر کسی به کمکم نمی‌آمد، سکته کرده بودم»
لحظات اول انفجار هرقدر فریاد می‌زند کسی صدایش را نمی‌شنود. با از دست دادن خون زیاد، دیگر حتا رمقی به...
در آخرین خداحافظی، قدرت‌الله به خواهر و نامزدش دو سیب سرخ داد
«مردم چهار طرف جمع شده می‌گویند که خواهرت است. گفتم مچم شباهت داره ولی نیست. مرمی در سرش خورده بود....
بیشتر بخوانید
سیمین؛ با جسم و روح زخمی در امتحان شرکت کرد و به « دانشگاه طبی کابل » راه یافت
روزی که سیمین برای شرکت در امتحان متفرقه کانکور امسال شرکت کرد، دو عملیات را سپری کرده بود و هنوز...
مادر شکیلا سروری: «دست‌ها و فرق سرش نبود»
سال قبل، بیشتر از شریفه، شکیلا استرس و هیجان اعلام نتایج کانکور را داشت. شکیلا می‌خواست نام شریفه خواهرش را...
بیشتر بخوانید
مرثیه‌ا‌ی برهزارو یک رویا؛ چه کانکور نامنصفانه‌ا‌ی را شاهد بودیم
ما برای مردن زندگی کردیم. برای این‌که خوب بمیریم، خوب زندگی نکردیم . هم نگذاشتند و هم سهم ما نبود....
وحیده حیدری برای رتبه اول کانکور افغانستان کمر بسته بود
محمدامیر تا به محل حادثه می‌رسد، بسیار دیر شده است. زیرا در راه، افراد طالبان به موتر او اجازه نداده...