روایت

پرده‌های گلدار اتاق‌اش را تا انتها کشیده تا با جهان بیرون از خانه قطع ارتباط کند. دختری که خانواده‌اش مدعی...

پرده را پس میزنم. آفتاب طلوع کرده است. اتاقم را خاک روبه‌های پوشانیده است که یک ماه می‌شود با آن‌ها...

مدت‌ها می‌شود که دلم را با طلوع وغروب آفتاب تسکین می‌دهم.  خود می‌گویم، شاید این سیاهی که نزدیک به یک...

ساعت پنج صبح در هوای گرک‌ومیش و خیابان‌های خلوت کابل عابران کمی هرکدام با عجله به طرفی می‌روند. یکی یا...

هنگام حرف زدن، اشکی که هر لحظه روی گونه‌هایش می‌غلتد، اندوه و غم بزرگ نهفته درسینه‌اش، بیشتر خود را نشان...

روزی که بیرق سفید رنگ بر فراز ارگ برافرارشته شد و برای دومین‌بار طالبان امارت اسلامی  شان را اساس گذاشتند،...

مرضیه دستانش می‌لرزید. نگاه مضطربش را نمی‌شد نادیده گرفت. با صدای نه چندان بلند که نشان می داد از کارش...

پس از آخرین دیدار ما، افغانستان از این رو به آن رو شده بود. نظام افغانستان تغییر کرد و زندگی‌های...

محمدعمر یزدانی مادرم نامش را پاکیزه گذاشت. نه برای این‌که این نام نمادی از پاکی است؛ بلکه مادرم نام داکتری...